Rachunkowość węglowa

72% menedżerów MŚP nigdy nie rozważało przeprowadzenia rachunkowości emisji dwutlenku węgla zgodnie z zbiorowym projektem badawczym „Rachunkowość i strategia węglowa dla MŚP” finansowanego przez ADEME, Agencję Transformacji Ekologicznej.

Jest to jednak temat, który staje się coraz ważniejszy, ponieważ kryzys klimatyczny zajmuje scenę publiczną. Czym więc jest rozliczanie emisji dwutlenku węgla i dlaczego jest tak ważne w polityce transformacji ekologicznej?

Ogrzewanie pomieszczeń, przemieszczanie się przy użyciu paliw kopalnych (gaz, paliwa naftowe itp.), spalanie śmieci, produkcja surowców, hodowla zwierząt gospodarskich, stosowanie nawozów rolniczych lub rozkładanie odpadów itp. wszystkie nasze działania emitują gazy cieplarniane (GHG), takie jak CO₂.

Więc, Dowolna firma, nawet w sektorze trzeciorzędowym, wykorzystuje energię, produkty lub usługi, których projekt, wykorzystanie i koniec okresu eksploatacji doprowadziły do powstania gazów cieplarnianych. W związku z tym bezpośrednio lub pośrednio ma odcisk kalka. Pierwszym krokiem w strategii redukcji jest zmierzenie tego śladu poprzez rachunkowość węgla.

Szybka historia

Podczas gdy pierwsze ślady rachunkowości sięgają starożytności, dyscyplina, która ma na celu uwzględnienie w szczególności węgla, jest znacznie nowsza. Pierwsze narzędzia do rozliczania emisji dwutlenku węgla sięgają początku 2000 roku: 2001 roku dla pierwszej edycji protokół GHG, 2003 dla pierwszej wersji metody Bilan Carbone® opracowanej w ADEME.

Chociaż nie ma jednej definicji rachunku węgla, według naukowców Kristin Stechemesser i Edeltraud Günther można zidentyfikować kilka wspólnych pierwiastków:

Gazy cieplarniane (GHG), które należy uwzględnić, często 6 gazów wymienionych w protokole z Kioto.
zakres badań (produkt, projekt, organizacja, terytorium lokalne, krajowe, a nawet globalne).
miara (pieniężna, fizyczna) tych gazów cieplarnianych.

Bilans węglowy, bilanges, przepisy, jak sobie radzisz?

Według ADEME rachunkowość emisji dwutlenku węgla polega zatem na ilościowym określeniu wszystkich emisji wytwarzanych przez działalność firmy. Celem jest sporządzenie spisu w celu zidentyfikowania dźwigni działań redukcyjnych.

Aby to zrobić, istnieje kilka metod. Pierwszy został opracowany przez ADEME na początku 2000 roku. Bardzo wszechstronny, obejmuje wszystkie źródła emisji firmy: energię, towary, usługi, fracht, emisje uciekające związane z klimatyzacją, podróże, środki trwałe, aktywa, odpady, odpady, koniec okresu eksploatacji produktów itp. Obecnie jest prowadzony przez Stowarzyszenie Bilan Carbone, które posiada prawa i szkoli firmy i konsultantów w zakresie jego użytkowania.

Pojawiający się później bilans GES (lub BEGES) jest metodą regulacyjną wprowadzoną w 2010 roku, kiedy państwo zdecydowało o obowiązkowym rozliczaniu emisji dwutlenku węgla dla bardzo dużych firm. Konkretnie jest to również ocena rocznej ilości gazów cieplarnianych emitowanych przez działalność przedsiębiorstwa. Przepisy stosują predefiniowaną klasyfikację: zakresy.

Aby sporządzić raport gazów cieplarnianych, musisz obliczyć emisje związane z tymi zakresami, chociaż tylko zakresy 1 i 2 są obowiązkowe do opublikowania bilansu i zwrotu ich zgodnie z predefiniowanym formatem. Odpowiadają one pochodzeniu emisji:

Zakres 1: wszystkie emisje uwalniane bezpośrednio z wykorzystaniem paliw kopalnych. Gaz, olej opałowy lub drewno do ogrzewania budynków lub obsługi maszyn, paliwa do pojazdów itp.
Zakres 2: tzw. Emisje pośrednie spowodowane zużyciem energii elektrycznej lub wykorzystaniem zbiorowych sieci ciepłowniczych, na przykład.
Zakres 3: pozostałe emisje pośrednie: przetwarzanie ich odpadów, produkcja użytych surowców lub usług, transport towarów lub pracowników, unieruchomienie towarów, wykorzystanie i koniec okresu użytkowania produktów...

Jakie są obowiązki związane z rachunkowością emisji dwutlenku węgla we Francji?

We Francji od 2010 r. Prawo (prawo Grenelle II) wymaga od dużych firm (+500 pracowników we Francji kontynentalnej, +250 na francuskich terytoriach zamorskich), społeczności liczących ponad 50 000 mieszkańców (regiony, departamenty, gminy itp.), instytucji publicznych (+250 pracowników) i służb państwowych do opublikowania raportu gazów cieplarnianych.

Dla firm zatrudniających mniej niż 500 pracowników, w tym w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw, na tym etapie nie ma obowiązku prawnego, ale temat ten coraz częściej pojawia się w debacie publicznej. Na przykład obywatelska konwencja klimatyczna (CCC) zaproponowała rozszerzenie zakresu stosowania regulacyjnych BEGES na wszystkie przedsiębiorstwa.

Chociaż wdrożenie tego wniosku CCC nie zostało jeszcze wdrożone, ustawa finansowa z 2021 r., przegłosowana w grudniu 2020 r., uzależniła już pomoc w planie naprawy po COVID ustanowieniem uproszczonego pomiaru śladu węglowego dla firm zatrudniających ponad 50 pracowników (w oczekiwaniu na wyjaśnienie dekretem).

Aby pomóc firmom, Keewe opracował Photo Carbone, narzędzie, które pozwala im bardzo kompleksowo oszacować ślad węglowy. Opracowane we współpracy z Carbon Balance Association, to Carbon Photo oferuje przegląd emisji poprzez klasyfikację ich w intuicyjne i łatwe w użyciu kategorie. Photo Carbone umożliwia również obliczenie lunet BiLanges 1 i 2 oraz zwrot ich zgodnie z formularzami wymaganymi przez obowiązujące przepisy.

Po co liczyć swoje emisje?

Według Kristin Stechesser i Edeltrauda Günthera rachunkowość dwutlenku węgla ocenia emisje gazów cieplarnianych (rachunkowość zarządcza) ale także zewnętrzne (rachunkowość finansowa).

W firmie Keewe uważamy, że cel wewnętrzny jest niezbędny: wiedza o tym, gdzie znajdują się główne źródła emisji Twojej firmy, jest niezbędna do wdrożenia działań redukcyjnych. To jest formuła ” Policz, aby wiedzieć, wiedzieć, działać, działać, aby zmniejszyć ” przedstawione w sprawozdaniu parlamentarnym opublikowanym przed ustawą Grenelle II w 2010 roku. Ponadto, biorąc pod uwagę przyszłą ewolucję cen materiałów kopalnych, ważne jest, aby ocenić ich zależność od węgla, aby dziś budować alternatywy.

Uważamy również, że cel raportowania zewnętrznego jest kluczowy, ponieważ rachunkowość emisji dwutlenku węgla może stać się integralną częścią „klasycznej” (lub finansowej) rachunkowości, do której jesteśmy przyzwyczajeni w naszych firmach. Przede wszystkim ze względu na zmiany regulacyjne, o których mówiliśmy powyżej, które znacznie wzmacniają wymogi dotyczące rachunkowości emisji dwutlenku węgla. Ale także ze względu na rynek, który jest coraz bardziej wrażliwy na zobowiązania firm (konsumenci, duże firmy patrzące na swoich dostawców, pracowników itp.).

Właśnie dlatego Keewe chce zapewnić swoim klientom narzędzia potrzebne do wewnętrznego zarządzania emisją dwutlenku węgla. (identyfikowanie i zmniejszenie emisji) oraz do dobrej prezentacji i przekazywania tych danych do świata zewnętrznego, przewidywanie przyszłych zmian regulacyjnych i wykazanie zaangażowania swoim partnerom, klientom, dostawcom, władzom stanowym i lokalnym itp.